Visumverlenging, Kyabobo en de wandeling
Door: Marjon
Blijf op de hoogte en volg Marjon
03 April 2014 | Ghana, Golokuati
Dag 45 (26 maart)
Vandaag zitten we op de helft! Eerst maar eens even in de zon gaan liggen, omdat het ’s morgens nog een beetje te doen is, vanaf 11.00 uur is het al te heet. Daarna aan project gaan werken en weer verder met de literatuurstudie. Op zich lukt dat best wel even, maar na een paar uur is de concentratie toch echt wel weg en zijn we bikini’s gaan kijken op internet. ’s Middags kwamen we er achter dat er bij één van de nieuwe kuikentjes van een paar dagen oud ook een touwtje om zijn pootje zat. Wij dus weer een operatie met schaar en pincet begonnen en omdat we er dit keer optijd bij waren hebben we het kuikentje kunnen redden van een poot amputatie, het was namelijk gelukt!
Trouwens, met Timmie, de andere kip die we hebben geopereerd een aantal weken geleden gaat alles goed. Loopt nog een beetje ongelijk (is misschien logisch zonder klauw), maar we geven hem goed te eten zodat hij zijn groeiachterstand een beetje kan inhalen. ’s Avonds een omelet met yam en een soort spinazie met haar van Luuk en Sanne. Deze spinazie viel dus niet echt in de smaak aangezien hij een harige structuur had ;)
Na het eten was het meidenavond met maskertjes, nagellak, pincet en vijl. De jongens lagen dus vroeg op bed, dat begrijp je.
Dag 46
Vandaag weer hardlopen met Sanne! En wat zijn we toch weer trots op onszelf hoe ver we gerend hebben! Daarna was het weer een zwembad dagje met de visum verlenging ervoor. Wij dus al op tijd naar Ho (nadat onze chauffeur 5 kwartier later dan afgesproken eindelijk arriveerde) richting de ambassade. Daar uiteraard weer heel overdreven aardig en beleefd doen, want anders krijg je het niet voor elkaar, zo blijkt dat hier een beetje te werken. Uiteraard hadden we al verwacht dat het niet over een lijen dakje zou gaan, wat ook echt waar bleek te zijn. Nadat ze de brief vanuit het ziekenhuis en onze e-tickets hadden uitgespit kregen we een formulier die we in moesten vullen. Er werd wel 5x gezegd dat we dit rustig moesten doen, in blokletters en hoofdletters en dat we het echt niet mochten verprutsen, want we zouden anders geen nieuw formulier krijgen. Uiteindelijk was het formulier ingevuld en moesten we dit één voor één inleveren met ons paspoort, pasfoto en geld en werden nog wat vragen gesteld. Hele logische vragen, zoals: waarom ben je single, wie is je vriend, zijn jullie tweeling, enz. Na meer dan 2,5 uur hadden we dan eindelijk allemaal ons bewijsje en kunnen we over 2 weken weer terug om ons paspoort en ons verlengde visum op te halen.
Om 14.00 uur konden we dan eindelijk in het zwembad plonsen en genieten van de zon. Helaas van korte duur, want al snel werd het bewolkt, maar de regen is ons gelukkig bespaard gebleven.
’s Avonds eindelijk weer eens een keer lekker uit eten met vlees, pizza, soep, enz. Rond 21.30 uur waren we thuis en zijn we allemaal gelijk naar bed gegaan.
Dag 47
Lekker een dagje uitslapen en daarna aan project begonnen. Eindelijk die vervelende literatuurstudie af en ’s middags nog wat voor onszelf gedaan.
’s Avonds kregen we weer een heerlijke maaltijd van Lukas en Dirk: kip limoen met een groentensalade. Na de afwas zijn we begonnen aan onze nieuwe verslaving: de serie Band of Brothers (oorlogsserie).
Dag 48
Vandaag al weer vroeg vertrokken richting Kyabobo, een ander National Park waar we een weekend wilden verblijven. Na 3 uur rijden kwamen we aan bij de receptie. Niemand te bekennen, geen toerist te zien, alleen een dronken gids en zijn hulpje?
We hadden in de Bradt travelguide gelezen dat je er kon mountainbiken, wandelen, naar de watervallen en in een boomhut slapen. Vooral het mountainbiken leek ons allemaal erg leuk. Eenmaal aangekomen: De mountainbikes waren in zo’n slechte staat dat we die niet konden gebruiken (waarschijnlijk hadden ze ze gewoon niet), er was geen water, dus ook geen waterval te zien en de boomhut bestond ook niet. Ze gaven allemaal erg onduidelijke antwoorden en het leek wel alsof ze zelf ook niet goed wisten wat voor wandelingen ze in de aanbieding hadden. Uiteindelijk was het enige wat we konden doen een wandeling van 3 uur, dan in een dorpje in een tent slapen en dan de volgende dag een wandeling van 10 uur. De helft van de groep vond 10 uur toch echt te veel, dus we zouden in het dorpje waar we die avond zouden slapen besluiten wat we gingen doen, want er was maar 1 gids, dus we konden niet splitsen. Toen we wilden gaan betalen (met de dronken gids namen we dan maar genoegen, aangezien dit hier dus blijkbaar normaal is) kwam Dirk ineens terug dat die wandeling toch niet bestond en er was nu alleen een wandeling van 4 uur, zonder overnachting. Ok, dan die maar en toen we dat wilden vastleggen wilde de gids er opeens 100 cedi bij hebben. Toen waren we het helemaal beu en hebben we onze spullen gepakt en zijn we weer vertrokken richting huis. 7 uur in de auto gezeten dus voor niks. Maar…. Wel met z’n allen weer lekkere kipnuggets gemaakt, dus het diner maakte het weer goed. ’s Avonds een drankje in het dorp gedaan met z’n allen.
Dag 49
Vandaag lekker uitgeslapen en daarna verzonnen wat we vandaag eens konden gaan doen. Totdat Remi op het idee kwam om naar Kpando te lopen. Eigenlijk een onmogelijk idee in deze hitte en gezien de afstand, maar toch zijn we er aan begonnen. Om 11.15 uur vertrokken we (lekker op het heetst van de dag) richting Kpando. We hadden de instelling dat we het gewoon gingen proberen en mocht het niet lukken dan konden we onderweg altijd een taxi pakken, die regelmatig voorbij rijden. Er is namelijk maar één weg die naar Kpando leidt. Met de auto rijden we er ongeveer 15-20 minuten op, wij deden er lopend 3 uur en één kwartier over, maar we hebben het gehaald! In Kpando nog wat boodschapjes gedaan en daarna een taxi naar huis gepakt. Erg trots dat we 16 km hadden gelopen in een bloedhitte van 35 graden én we hadden ons weer vermaakt vandaag. Eenmaal thuis heerlijk een douche genomen en daarna lekker uitgerust. ’s Avonds haalden we weer afhaalrijst bij ‘het vrouwtje’ en hielden we weer een relax avond met de serie Band of Brothers, waar we inmiddels allemaal erg verslaafd aan zijn! Morgen weer een dagje stage met Ylse en dan mogen we naar public health!
Vandaag zitten we op de helft! Eerst maar eens even in de zon gaan liggen, omdat het ’s morgens nog een beetje te doen is, vanaf 11.00 uur is het al te heet. Daarna aan project gaan werken en weer verder met de literatuurstudie. Op zich lukt dat best wel even, maar na een paar uur is de concentratie toch echt wel weg en zijn we bikini’s gaan kijken op internet. ’s Middags kwamen we er achter dat er bij één van de nieuwe kuikentjes van een paar dagen oud ook een touwtje om zijn pootje zat. Wij dus weer een operatie met schaar en pincet begonnen en omdat we er dit keer optijd bij waren hebben we het kuikentje kunnen redden van een poot amputatie, het was namelijk gelukt!
Trouwens, met Timmie, de andere kip die we hebben geopereerd een aantal weken geleden gaat alles goed. Loopt nog een beetje ongelijk (is misschien logisch zonder klauw), maar we geven hem goed te eten zodat hij zijn groeiachterstand een beetje kan inhalen. ’s Avonds een omelet met yam en een soort spinazie met haar van Luuk en Sanne. Deze spinazie viel dus niet echt in de smaak aangezien hij een harige structuur had ;)
Na het eten was het meidenavond met maskertjes, nagellak, pincet en vijl. De jongens lagen dus vroeg op bed, dat begrijp je.
Dag 46
Vandaag weer hardlopen met Sanne! En wat zijn we toch weer trots op onszelf hoe ver we gerend hebben! Daarna was het weer een zwembad dagje met de visum verlenging ervoor. Wij dus al op tijd naar Ho (nadat onze chauffeur 5 kwartier later dan afgesproken eindelijk arriveerde) richting de ambassade. Daar uiteraard weer heel overdreven aardig en beleefd doen, want anders krijg je het niet voor elkaar, zo blijkt dat hier een beetje te werken. Uiteraard hadden we al verwacht dat het niet over een lijen dakje zou gaan, wat ook echt waar bleek te zijn. Nadat ze de brief vanuit het ziekenhuis en onze e-tickets hadden uitgespit kregen we een formulier die we in moesten vullen. Er werd wel 5x gezegd dat we dit rustig moesten doen, in blokletters en hoofdletters en dat we het echt niet mochten verprutsen, want we zouden anders geen nieuw formulier krijgen. Uiteindelijk was het formulier ingevuld en moesten we dit één voor één inleveren met ons paspoort, pasfoto en geld en werden nog wat vragen gesteld. Hele logische vragen, zoals: waarom ben je single, wie is je vriend, zijn jullie tweeling, enz. Na meer dan 2,5 uur hadden we dan eindelijk allemaal ons bewijsje en kunnen we over 2 weken weer terug om ons paspoort en ons verlengde visum op te halen.
Om 14.00 uur konden we dan eindelijk in het zwembad plonsen en genieten van de zon. Helaas van korte duur, want al snel werd het bewolkt, maar de regen is ons gelukkig bespaard gebleven.
’s Avonds eindelijk weer eens een keer lekker uit eten met vlees, pizza, soep, enz. Rond 21.30 uur waren we thuis en zijn we allemaal gelijk naar bed gegaan.
Dag 47
Lekker een dagje uitslapen en daarna aan project begonnen. Eindelijk die vervelende literatuurstudie af en ’s middags nog wat voor onszelf gedaan.
’s Avonds kregen we weer een heerlijke maaltijd van Lukas en Dirk: kip limoen met een groentensalade. Na de afwas zijn we begonnen aan onze nieuwe verslaving: de serie Band of Brothers (oorlogsserie).
Dag 48
Vandaag al weer vroeg vertrokken richting Kyabobo, een ander National Park waar we een weekend wilden verblijven. Na 3 uur rijden kwamen we aan bij de receptie. Niemand te bekennen, geen toerist te zien, alleen een dronken gids en zijn hulpje?
We hadden in de Bradt travelguide gelezen dat je er kon mountainbiken, wandelen, naar de watervallen en in een boomhut slapen. Vooral het mountainbiken leek ons allemaal erg leuk. Eenmaal aangekomen: De mountainbikes waren in zo’n slechte staat dat we die niet konden gebruiken (waarschijnlijk hadden ze ze gewoon niet), er was geen water, dus ook geen waterval te zien en de boomhut bestond ook niet. Ze gaven allemaal erg onduidelijke antwoorden en het leek wel alsof ze zelf ook niet goed wisten wat voor wandelingen ze in de aanbieding hadden. Uiteindelijk was het enige wat we konden doen een wandeling van 3 uur, dan in een dorpje in een tent slapen en dan de volgende dag een wandeling van 10 uur. De helft van de groep vond 10 uur toch echt te veel, dus we zouden in het dorpje waar we die avond zouden slapen besluiten wat we gingen doen, want er was maar 1 gids, dus we konden niet splitsen. Toen we wilden gaan betalen (met de dronken gids namen we dan maar genoegen, aangezien dit hier dus blijkbaar normaal is) kwam Dirk ineens terug dat die wandeling toch niet bestond en er was nu alleen een wandeling van 4 uur, zonder overnachting. Ok, dan die maar en toen we dat wilden vastleggen wilde de gids er opeens 100 cedi bij hebben. Toen waren we het helemaal beu en hebben we onze spullen gepakt en zijn we weer vertrokken richting huis. 7 uur in de auto gezeten dus voor niks. Maar…. Wel met z’n allen weer lekkere kipnuggets gemaakt, dus het diner maakte het weer goed. ’s Avonds een drankje in het dorp gedaan met z’n allen.
Dag 49
Vandaag lekker uitgeslapen en daarna verzonnen wat we vandaag eens konden gaan doen. Totdat Remi op het idee kwam om naar Kpando te lopen. Eigenlijk een onmogelijk idee in deze hitte en gezien de afstand, maar toch zijn we er aan begonnen. Om 11.15 uur vertrokken we (lekker op het heetst van de dag) richting Kpando. We hadden de instelling dat we het gewoon gingen proberen en mocht het niet lukken dan konden we onderweg altijd een taxi pakken, die regelmatig voorbij rijden. Er is namelijk maar één weg die naar Kpando leidt. Met de auto rijden we er ongeveer 15-20 minuten op, wij deden er lopend 3 uur en één kwartier over, maar we hebben het gehaald! In Kpando nog wat boodschapjes gedaan en daarna een taxi naar huis gepakt. Erg trots dat we 16 km hadden gelopen in een bloedhitte van 35 graden én we hadden ons weer vermaakt vandaag. Eenmaal thuis heerlijk een douche genomen en daarna lekker uitgerust. ’s Avonds haalden we weer afhaalrijst bij ‘het vrouwtje’ en hielden we weer een relax avond met de serie Band of Brothers, waar we inmiddels allemaal erg verslaafd aan zijn! Morgen weer een dagje stage met Ylse en dan mogen we naar public health!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
