Het eiland Maranatha

Dag 5
Vrijdagochtend vroeg uit bed om eerst maar weer eens een rondje te gaan hardlopen. Deze keer hadden we er meer bij elkaar getrommeld om aan de conditie te werken. Na een lekkere koude douche en heerlijk ontbijt vertrokken we om 10.00 uur richting het eiland Maranatha. Een trip van 5 uur, maar dat stelt voor ons bijna niks meer voor. Onderweg een stopje bij een, voor Ghaneese begrippen, best luxe hotel waar we konden plassen en lunchen. Er was ook een zwembad, maar uiteraard moest hier voor betaald worden, dus dat zwembad lieten we maar voor wat het was. De lunch was echt erg goed te eten, een heerlijke club sandwich, zonder ham en kaas, maar er zaten genoeg andere lekkere dingen tussen.
Om ongeveer 16.30 uur kwamen we aan bij de Volta rivier waar we nog een kwartier met een bootje moesten varen om op het Maranatha eiland te belanden. Eenmaal op het eiland kregen we onze hutjes toegewezen en konden we genieten van de zon. De hutjes waren gemaakt van bladeren van palmbomen met een soort rieten/bladeren dak. In de huisjes stonden dan 2-persoonsbedden met een lakentje en een klamboe erboven. De grond was uiteraard ook van zand.
Wat zo bijzonder aan het eiland was, is dat aan de ene kant de Volta rivier lag en aan de andere kant de zee. Wilde je dus kabbelend water dan kon je zwemmen in de Volta rivier en wilde je lekker wind met golven dan kon je zwemmen in de zee.
Verder waren er overal palmbomen te zien en leuke gekleurde stoeltjes. Wat er ook veel was, waren honden. Echt wel een stuk of 15 dat er rond liepen. Ongeveer 1/3 ervan was zwanger. De eerste drie die ik zag heb ik maar gelijk de namen rabiës 1, 2 en 3 gegeven.
Omdat we zo laat hadden geluncht hoefden we geen diner en begonnen we om 18.00 uur maar gelijk aan de drankjes. In Ghana hebben ze alleen bier of shotjes (naast de water en fris). Toen ze vertelden dat een shotje 50 peso per stuk was (€0,15) hebben we er maar gelijk een paar besteld. Daar kwamen ze aan hoor, gewoon in zakjes van plastic zonder ook maar enig alcoholpercentage er op. Na een slok te hebben genomen kwamen we er al snel genoeg achter dat het percentage toch vrij hoog lag, maar wel met een lekkere kauwgomballensmaak. Bij navraag bleek het percentage 46% te zijn, dus toen hebben we het maar gemixt met cola. De rest van de avond hebben we nog een lekkere duik in het water genomen en gedanst met de Ghanezen bij het kampvuur. Daar stond ik dan, omringt door een groep Ghaneese vrouwen die dansten en die mij alleen maar uitlachten, omdat ik ze na probeerde te doen.
Om 0.00 uur was ik toch best moe en ben ik maar naar bed gegaan. Er was 1 kussen aanwezig die zo hoog was dat je bijna in bed zat, waardoor we maar besloten om het kussen helemaal niet te gebruiken. Daarnaast moest ik er bijna om het half uur uit om te plassen en dat was nogal vervelend, omdat je daarna weer heel je zandvoeten moest afdoen voordat je in bed kroop.
De wc was trouwens niet erg ver weg, aangezien ik gewoon lekker achter mijn hutje in de hurkhouding ging zitten, omdat dat veel hygiënischer was dan de wc’s die op het eiland aanwezig waren.
Ondanks het vele plassen, het wakker schrikken door de muziek die nog steeds keihard aanstond (tot 02.00 uur), door andere kamergenoten die binnenkwamen, door de honden die aan het huilen waren en door een heel eng geluid, wat achteraf een vrouw met een bezem bleek te zijn die het strand aan het vegen was, heb ik toch redelijk geslapen.

Dag 6
De volgende dag was ik alweer vroeg wakker (7.15 uur) en toen hebben we heel de dag een beetje geluierd. Het ontbijt moesten we ongeveer al 1,5 uur op wachten, dus dan gaat de dag alsnog best snel. Verder hebben we lekker op het strand aan de zee gelegen met als resultaat dat we na 3 uur allemaal zo rood als een kreeft zagen ondanks we allemaal een stuk of 3 keer met factor 50 hadden ingesmeerd. Toen dus maar snel de schaduw opgezocht en weer een lekker potje 30 seconds gespeeld. Daarna een keer de volta rivier in om de haren te wassen aangezien er geen douche aanwezig was op het eiland. Toen we allemaal ruim met de after sun hadden gesmeerd hebben we om 17.00 uur maar eten besteld voor het geval het weer 1,5 uur ging duren. Daarna nog even een rondje op het eiland gelopen om de laatste foto’s te schieten. Uiteraard liepen de lieve hondjes achter ons aan. Verder als tijdsverdrijf nog maar een potje 30 seconds gespeeld, maar toen de woorden op de kaartjes ons bekend voorkwamen, omdat we het al zo veel hadden gespeeld zijn we maar gestopt. Om 20.00 uur begon onze maag toch echt wel honger te krijgen, maar het zou er allemaal aankomen is wat de serveersters zeiden. En daar was het dan. Precieze tijd: 21.23 uur kregen we ons eten. 4,5 uur hebben we dus op een chicken sandwich zitten wachten. Pff, wat was mijn geduld op zeg. En het was nog niet eens lekker ook. Toen van 1 iemand het eten er om 21.23 uur niet bij zat en ze om 22.15 uur haar eten nog niet had, ben ik toch even zelf naar de kok toegelopen. Die vertelde even doodleuk dat ze het per ongeluk aan iemand anders had gegeven. Nou ik dacht dat ik ontplofte! Na het eten ben ik dus maar gelijk naar bed gegaan met de rest van de meiden om mijn chagerijnigheid niet over te dragen op anderen. Slapen ging dit keer gelukkig beter.

Dag 7
Om 7.30 uur weer wakker en gelijk ontbijt besteld. Dit keer was het een banana pancake, best te eten moet ik zeggen. Mijn slechte humeur kwam weer een beetje terug bij het afrekenen toen ze zo’n 6x om mijn naam en kamernummer vroegen en allerlei bonnetjes aan het zoeken waren met mijn naam er op om te kijken wat ik allemaal op rekening had laten zetten. Totaal geen systeem zit er in bij die Ghanezen, eerlijk waar. Maargoed, mijn humeur werd al snel weer beter toen ik het bedrag zag wat ik moest betalen.
Om 10.30 uur vanaf het eiland vertrokken en om 16.00 uur kwamen we aan in Kpando. De helft ging naar de markt om groenten, fruit en brood te kopen, de andere helft ging de uniformen voor het ziekenhuis ophalen bij diegene die deze voor ons zou maken.
Wij lopen naar dat winkeltje van de uniformen, wat denk je…. Dicht! Shit, telefoonnummer hadden we ook niet bij, nouja dan maar morgenochtend voor het stagelopen ophalen, in Ghana is het toch geen probleem als iemand te laat komt. Wij weer terug naar onze taxi Michael waarna de anderen ook snel kwamen. En wat hadden ze gekocht: boter! Oooo, wat kun je blij zijn met boter zeg. En dat na een week al! ’s Avonds dus heerlijke tomatensoep gegeten met brood en… boter! J
Na het eten gebeld met m’n liefje, weer een lekkere koude douche genomen en nog een stuk of 4 keer naar de toilet gelopen. Ik kan er nog steeds niet aan wennen dat er hier geen toiletpapier in de wc gegooid mag worden, ik heb denk al zo’n 15 keer met m’n hand in de pot gezeten om het wc papier eruit te halen. Ach, het went vast wel een keer.

Nu maar eens gaan slapen, want morgen om 6.00 uur uit bed en om 7.00 uur vertrekken richting Kpando, eerst de uniformen ophalen en daarna ervaring op doen op: Maternity ward!