De presentatie, het apenpark en de Wli wandeltocht
Door: Marjon
Blijf op de hoogte en volg Marjon
09 Maart 2014 | Ghana, Golokuati
Dag 26
Vandaag konden we weer lekker uitslapen en daarna ons voorbereiden op de presentatie van vanmiddag over het introduceren van de couveuse. Rond half 1 gingen we met Aloys, de voorzitter van stichting HelpHelpen richting het ziekenhuis. Eenmaal aangekomen was Dr Lucy, gynaecoloog en directrice wild enthousiast van de couveuse en kon niet anders dan bedanken, terwijl die nog in de auto stond en het doek er nog overheen zat om het nog als een verrassing te houden. In een apart zaaltje vóór de operatiekamer hadden we de ruimte om onze presentatie te geven over de couveuse. Ineens kwamen er heel veel mensen bijeen en besloten we onze presentatie iets in te korten. Onze presentatie bestond namelijk vooral uit uitleggen wat premature baby´s zijn en wat ze nodig hebben en dan daarnaast waarom een couveuse goed is voor een kind. Als laatste zouden we dan de werking van de couveuse uitleggen. Aangezien bijna alle dokters aanwezig waren bij de introductie van de couveuse hebben we besloten om de uitleg over premature baby´s en waarom een couveuse goed is voor premature baby´s maar weg te laten, want het is een beetje stom om een arts te moeten vertellen wat premature baby´s zijn. We zijn dus maar gelijk begonnen met het stukje over hoe de couveuse werkt. Echt alle artsen en verpleegkundigen waren erg geïnteresseerd en stelden ook vragen. Hierna hebben ze zelf een beetje met de couveuse geoefend en daarna hebben we hem op de plek gezet waar hij moet komen te staan. Weer kregen we een heel dankwoord en ´God bless you´ van Dr Lucy en ze heeft denk wel 5x gezegd: oooo, a dream comes true. Dus…. De couveuse wordt zeker gewaardeerd. Met deze presentatie grepen wij gelijk de kans aan om verpleegkundigen over ons project in te lichten en de vraag of zij hieraan hun medewerking wilden verlenen. Dit wilden ze uiteraard allemaal, want we konden volgens mij niets meer fout doen na deze couveuse.
Na de presentatie richting de kantine en werd ons eten en drinken aangeboden.
Eenmaal thuis begon het weer te druppen en hebben we allemaal onze bikini aangetrokken en stonden met de shampoo al in de hand. Helaas kwam er geen stortbui, dus dan maar onder de koude douche, heeft hetzelfde effect.
Ondertussen ook nog even een kip gered. Op de compound hier lopen verschillende kippen en kuikentjes. Eén groep van 7 was nog klein toen wij aankwamen in Ghana, nu zijn ze ongeveer 6 weken oud. Al snel viel er een kipje op, genaamd Timmy, omdat deze zo moeilijk liep. Na verschillende observaties kwamen we er achter dat er een touwtje aan zijn pootje zat. Dirk kon hem te pakken krijgen en toen kon de operatie beginnen met schaar en pincet. Helaas zat het touw zo hard om het pootje heen gesneden dat het helemaal in het vlees was gaan zitten en het pootje afknelde. We hebben wel wat touw weg kunnen knippen, maar helaas dus niet alles.’s Avonds rauwkost salade en rijst met rundvlees gegeten, klaargemaakt door Mieke en Susanne. Daarna uiteraard nog een potje Junglespeed.
Dag 27
Vandaag lekker uitgeslapen en om 11.30 uur pas ontbijt/geluncht. Daarna een taxi gezocht die ons richting het apendorp wilden brengen. Inmiddels hebben we al aardig verstand van de prijzen hier in Ghana en zij vroegen echt allemaal te veel. Maar onze vaste chauffeur Michael nam niet op, dus hebben we meer moeten betalen dan we eigenlijk wilden om toch in een taxi te belanden. Maargoed, als je het omrekent naar euro’s is het alsnog niks.
Bij het apendorp aangekomen moesten we eerst bananen kopen. We kregen allemaal een banaan in onze handen gedrukt en moesten hem stevig vasthouden. De apen zouden dan zelf de schil openen en een stuk banaan pakken. De aapjes kwamen al snel te voorschijn, hele kleine aapjes waren het. Sommigen kwamen zelfs op de arm of rug zitten, dus we hebben wel wat leuke foto’s kunnen schieten. Helaas was het van korte duur, want na een half uur kwam de regen met bakken uit de hemel en was er geen aap meer te bekennen. Ook wij zelf moesten schuilen, want we stroomden bijna weg. Toen het ergste voorbij was, gingen we weer verder het bos in, maar er was geen aap meer te bekennen, deze zaten allemaal hoog in de bomen. Een uitje die van korte duur was dus, want we hebben er denk een half uurtje gelopen. We waren erg bang dat ons huis ook weer ingeregend was, maar in Golokuati had het bijna niet geregeld, dus gelukkig was alles droog gebleven.
’s Avonds besloten we om uit eten te gaan in Kpando, dit hadden we in de Bradt travelguide voorbij zien komen. Eenmaal aangekomen was het echt lachen, het was eigenlijk geen restaurant te noemen. Plastic tafels en plastic stoelen en een klein barretje met overal blauw licht. Aan de andere kant had het ook wel iets, want de keuken was buiten, ze kookten alles op stenen. Wc was een paar meter verderop wat eruit zag als een soort dixie. Nou, nee bedankt, wij doen het dan wel gewoon in de goot, is hier toch heel normaal.
Het eten werd volgens Ghanese begrippen bereid, want na 2,5 uur kregen we ons eten. Ik had gele rijst met kip en vis. Die vis hoefde van mij niet, maar ik dacht dat geef ik wel af. En daar kwam het bord aan, met een grote vissenkop erop, gadverdamme, eerst die kop van m’n bord geveegd, voordat ik kon beginnen met eten. Op zich was het allemaal best te eten hoor, alleen het eten wat we zelf maken heeft toch mijn voorkeur. Maargoed, we zijn wel een keer uit eten geweest. Scheelt weer een keer koken en afwassen. Om 22.15 uur waren we klaar en zochten we een taxi. Nou dat was me toch een drama. Het is in Ghana normaal dat de eerste taxichauffeur die je aanspreekt de taxi voor je regelt, ook al is hij zelf te duur, hij zoekt dan met je mee verder. Nou en dat heeft hij geweten, want alle taxichauffeurs lijken ’s avonds het 3 dubbele te vragen, iets waar wij het dus niet mee eens waren. Op een gegeven moment zagen we een aantal busjes staan en zij boden ons ook een redelijke prijs aan. Alleen de mannen zaten er niet helemaal normaal bij en de dranklucht kwam ons voorbij. Bij de vraag aan de man die de taxi voor ons regelde of al deze chauffeurs alcohol gedronken hadden, gaf hij een ja in de trand van: ‘ja, DUS????!!!’ Ok, blijkbaar is iedereen in Ghana hier ’s avonds dronken ofzo, met name de taxichauffeurs. We hebben serieus overwogen om te gaan lopen naar huis, want echt elke taxichauffeur leek dronken, maar het is 2 uur lopen in de pikke donker, dus we besloten verder te zoeken. Wij dus weer verder om te kijken of er ergens wel een nuchtere taxichauffeur te vinden was. We hadden uiteindelijk iemand gevonden die er redelijk nuchter uit zag, maar we hadden twee taxi’s nodig, hij zou de 2e regelen. Die stond recht voor ons, wij er naartoe en vroegen waar de chauffeur was. ‘Die zit op de bijrijdersstoel, zei hij doodleuk’. De man was te dronken om überhaupt uit zijn auto te stappen en op de goede stoel te gaan zitten, laat staan rijden. Toen hebben we de eerste groep dus maar naar huis gestuurd, want er was tenminste 1 taxi. Gelukkig vonden wij er ook snel één. We waren het er met z’n allen wel over eens dat we dit echt nooit meer doen, we zorgen wel voor een geregelde taxi van tevoren die op ons wacht. Rond 23.30 uur waren we thuis en toen zijn we allemaal snel naar bed gegaan.
Dag 28
Vandaag weer om 06.00 uur uit bed, want we willen de lange tocht van de Wli watervallen maken. De kortste tocht van 1,5 uur hadden we al eerder gedaan, maar er is dus ook een tocht van 4 uur en een tocht van 6 uur. Wij als diehards wilden natuurlijk de tocht van 6 uur lopen. 3 uur omhoog en 3 uur naar beneden. Er werd ons gezegd dat de tocht niet extreem stijl was. Met deze tocht gingen we eerst naar de top van de berg en daarna naar de upperfalls van Wli. In het begin was het licht stijgend de berg op, maar als snel werd het echt klimmen, dus hijgen, overal zweten en veel water drinken. Na 1,5 uur klimmen werd ons beloofd dat het nu niet meer zo stijl was, maar nog steeds was het best vermoeiend. Uiteindelijk na 2 uur de top bereikt en daarna een stuk afdalen om de hoogste waterval van de Wli te zien. Dit was serieus een hele steile daling waar je u tegen zegt. Heel voorzichtig gehurkt de berg af, maar toen ik eenmaal een paar meter op mijn kont de berg af gleed heb ik alles maar op mn kont gedaan, alles was toch al vies. Een half uur later waren we bij de hoogste waterval van Wli en konden we eindelijk zwemmen!! Bij de waterval staat altijd een lekker windje en het water is echt koud, maar op zo´n moment is dat echt heerlijk. Na een uurtje uitrusten moesten we heel die afdaling weer omhoog om de tocht door te zetten. Pff, nou gelukkig was de waterval het waard, want die steile afdaling moesten we nu weer op. Toen we eenmaal weer op het juist pad zaten moesten we nog zo´n 1,5 uur afdalen, nou dan komt de verzuring wel in je benen hoor. We waren het er allemaal wel over eens dat dit nog zwaarder was dan de berg Afadjato beklimmen wat we vorige week hadden gedaan. Op de terugtocht nog langs de laagste waterval van Wli geweest, waar we een aantal weken geleden al zijn geweest. Daar nog even lekker gezwommen en gezont. Na het afkoelen hadden we het eigenlijk allemaal wel gezien en moesten we nog 3 kwartier terug, maar dit is gewoon een ´rechte´ weg door de bossen, dus dat was prima te doen.
De taxichauffeurs die we hadden geregeld kwamen ons al tegemoet en waren een beetje boos, omdat zij zeiden dat we maar 4 uur weg zouden blijven, maar wij hadden toch echt 6 a 7 uur gezegd en we zaten bijna aan de 7 uur. Gelukkig hebben ze ons nog wel thuisgebracht ;)
Eenmaal thuis de benen lekker omhoog en een goeie douche gepakt. ’s Avonds stond spaghetti op het menu van Ylse en Evelien. Dadelijk nog een filmpje kijken, maar het gaat niet laat worden voor mij. Timmie (de kip) loopt trouwens weer een stuk beter, dus onze operatie lijkt geslaagd. ;) Morgen weer een dagje stage op Surgical ward!
Vandaag konden we weer lekker uitslapen en daarna ons voorbereiden op de presentatie van vanmiddag over het introduceren van de couveuse. Rond half 1 gingen we met Aloys, de voorzitter van stichting HelpHelpen richting het ziekenhuis. Eenmaal aangekomen was Dr Lucy, gynaecoloog en directrice wild enthousiast van de couveuse en kon niet anders dan bedanken, terwijl die nog in de auto stond en het doek er nog overheen zat om het nog als een verrassing te houden. In een apart zaaltje vóór de operatiekamer hadden we de ruimte om onze presentatie te geven over de couveuse. Ineens kwamen er heel veel mensen bijeen en besloten we onze presentatie iets in te korten. Onze presentatie bestond namelijk vooral uit uitleggen wat premature baby´s zijn en wat ze nodig hebben en dan daarnaast waarom een couveuse goed is voor een kind. Als laatste zouden we dan de werking van de couveuse uitleggen. Aangezien bijna alle dokters aanwezig waren bij de introductie van de couveuse hebben we besloten om de uitleg over premature baby´s en waarom een couveuse goed is voor premature baby´s maar weg te laten, want het is een beetje stom om een arts te moeten vertellen wat premature baby´s zijn. We zijn dus maar gelijk begonnen met het stukje over hoe de couveuse werkt. Echt alle artsen en verpleegkundigen waren erg geïnteresseerd en stelden ook vragen. Hierna hebben ze zelf een beetje met de couveuse geoefend en daarna hebben we hem op de plek gezet waar hij moet komen te staan. Weer kregen we een heel dankwoord en ´God bless you´ van Dr Lucy en ze heeft denk wel 5x gezegd: oooo, a dream comes true. Dus…. De couveuse wordt zeker gewaardeerd. Met deze presentatie grepen wij gelijk de kans aan om verpleegkundigen over ons project in te lichten en de vraag of zij hieraan hun medewerking wilden verlenen. Dit wilden ze uiteraard allemaal, want we konden volgens mij niets meer fout doen na deze couveuse.
Na de presentatie richting de kantine en werd ons eten en drinken aangeboden.
Eenmaal thuis begon het weer te druppen en hebben we allemaal onze bikini aangetrokken en stonden met de shampoo al in de hand. Helaas kwam er geen stortbui, dus dan maar onder de koude douche, heeft hetzelfde effect.
Ondertussen ook nog even een kip gered. Op de compound hier lopen verschillende kippen en kuikentjes. Eén groep van 7 was nog klein toen wij aankwamen in Ghana, nu zijn ze ongeveer 6 weken oud. Al snel viel er een kipje op, genaamd Timmy, omdat deze zo moeilijk liep. Na verschillende observaties kwamen we er achter dat er een touwtje aan zijn pootje zat. Dirk kon hem te pakken krijgen en toen kon de operatie beginnen met schaar en pincet. Helaas zat het touw zo hard om het pootje heen gesneden dat het helemaal in het vlees was gaan zitten en het pootje afknelde. We hebben wel wat touw weg kunnen knippen, maar helaas dus niet alles.’s Avonds rauwkost salade en rijst met rundvlees gegeten, klaargemaakt door Mieke en Susanne. Daarna uiteraard nog een potje Junglespeed.
Dag 27
Vandaag lekker uitgeslapen en om 11.30 uur pas ontbijt/geluncht. Daarna een taxi gezocht die ons richting het apendorp wilden brengen. Inmiddels hebben we al aardig verstand van de prijzen hier in Ghana en zij vroegen echt allemaal te veel. Maar onze vaste chauffeur Michael nam niet op, dus hebben we meer moeten betalen dan we eigenlijk wilden om toch in een taxi te belanden. Maargoed, als je het omrekent naar euro’s is het alsnog niks.
Bij het apendorp aangekomen moesten we eerst bananen kopen. We kregen allemaal een banaan in onze handen gedrukt en moesten hem stevig vasthouden. De apen zouden dan zelf de schil openen en een stuk banaan pakken. De aapjes kwamen al snel te voorschijn, hele kleine aapjes waren het. Sommigen kwamen zelfs op de arm of rug zitten, dus we hebben wel wat leuke foto’s kunnen schieten. Helaas was het van korte duur, want na een half uur kwam de regen met bakken uit de hemel en was er geen aap meer te bekennen. Ook wij zelf moesten schuilen, want we stroomden bijna weg. Toen het ergste voorbij was, gingen we weer verder het bos in, maar er was geen aap meer te bekennen, deze zaten allemaal hoog in de bomen. Een uitje die van korte duur was dus, want we hebben er denk een half uurtje gelopen. We waren erg bang dat ons huis ook weer ingeregend was, maar in Golokuati had het bijna niet geregeld, dus gelukkig was alles droog gebleven.
’s Avonds besloten we om uit eten te gaan in Kpando, dit hadden we in de Bradt travelguide voorbij zien komen. Eenmaal aangekomen was het echt lachen, het was eigenlijk geen restaurant te noemen. Plastic tafels en plastic stoelen en een klein barretje met overal blauw licht. Aan de andere kant had het ook wel iets, want de keuken was buiten, ze kookten alles op stenen. Wc was een paar meter verderop wat eruit zag als een soort dixie. Nou, nee bedankt, wij doen het dan wel gewoon in de goot, is hier toch heel normaal.
Het eten werd volgens Ghanese begrippen bereid, want na 2,5 uur kregen we ons eten. Ik had gele rijst met kip en vis. Die vis hoefde van mij niet, maar ik dacht dat geef ik wel af. En daar kwam het bord aan, met een grote vissenkop erop, gadverdamme, eerst die kop van m’n bord geveegd, voordat ik kon beginnen met eten. Op zich was het allemaal best te eten hoor, alleen het eten wat we zelf maken heeft toch mijn voorkeur. Maargoed, we zijn wel een keer uit eten geweest. Scheelt weer een keer koken en afwassen. Om 22.15 uur waren we klaar en zochten we een taxi. Nou dat was me toch een drama. Het is in Ghana normaal dat de eerste taxichauffeur die je aanspreekt de taxi voor je regelt, ook al is hij zelf te duur, hij zoekt dan met je mee verder. Nou en dat heeft hij geweten, want alle taxichauffeurs lijken ’s avonds het 3 dubbele te vragen, iets waar wij het dus niet mee eens waren. Op een gegeven moment zagen we een aantal busjes staan en zij boden ons ook een redelijke prijs aan. Alleen de mannen zaten er niet helemaal normaal bij en de dranklucht kwam ons voorbij. Bij de vraag aan de man die de taxi voor ons regelde of al deze chauffeurs alcohol gedronken hadden, gaf hij een ja in de trand van: ‘ja, DUS????!!!’ Ok, blijkbaar is iedereen in Ghana hier ’s avonds dronken ofzo, met name de taxichauffeurs. We hebben serieus overwogen om te gaan lopen naar huis, want echt elke taxichauffeur leek dronken, maar het is 2 uur lopen in de pikke donker, dus we besloten verder te zoeken. Wij dus weer verder om te kijken of er ergens wel een nuchtere taxichauffeur te vinden was. We hadden uiteindelijk iemand gevonden die er redelijk nuchter uit zag, maar we hadden twee taxi’s nodig, hij zou de 2e regelen. Die stond recht voor ons, wij er naartoe en vroegen waar de chauffeur was. ‘Die zit op de bijrijdersstoel, zei hij doodleuk’. De man was te dronken om überhaupt uit zijn auto te stappen en op de goede stoel te gaan zitten, laat staan rijden. Toen hebben we de eerste groep dus maar naar huis gestuurd, want er was tenminste 1 taxi. Gelukkig vonden wij er ook snel één. We waren het er met z’n allen wel over eens dat we dit echt nooit meer doen, we zorgen wel voor een geregelde taxi van tevoren die op ons wacht. Rond 23.30 uur waren we thuis en toen zijn we allemaal snel naar bed gegaan.
Dag 28
Vandaag weer om 06.00 uur uit bed, want we willen de lange tocht van de Wli watervallen maken. De kortste tocht van 1,5 uur hadden we al eerder gedaan, maar er is dus ook een tocht van 4 uur en een tocht van 6 uur. Wij als diehards wilden natuurlijk de tocht van 6 uur lopen. 3 uur omhoog en 3 uur naar beneden. Er werd ons gezegd dat de tocht niet extreem stijl was. Met deze tocht gingen we eerst naar de top van de berg en daarna naar de upperfalls van Wli. In het begin was het licht stijgend de berg op, maar als snel werd het echt klimmen, dus hijgen, overal zweten en veel water drinken. Na 1,5 uur klimmen werd ons beloofd dat het nu niet meer zo stijl was, maar nog steeds was het best vermoeiend. Uiteindelijk na 2 uur de top bereikt en daarna een stuk afdalen om de hoogste waterval van de Wli te zien. Dit was serieus een hele steile daling waar je u tegen zegt. Heel voorzichtig gehurkt de berg af, maar toen ik eenmaal een paar meter op mijn kont de berg af gleed heb ik alles maar op mn kont gedaan, alles was toch al vies. Een half uur later waren we bij de hoogste waterval van Wli en konden we eindelijk zwemmen!! Bij de waterval staat altijd een lekker windje en het water is echt koud, maar op zo´n moment is dat echt heerlijk. Na een uurtje uitrusten moesten we heel die afdaling weer omhoog om de tocht door te zetten. Pff, nou gelukkig was de waterval het waard, want die steile afdaling moesten we nu weer op. Toen we eenmaal weer op het juist pad zaten moesten we nog zo´n 1,5 uur afdalen, nou dan komt de verzuring wel in je benen hoor. We waren het er allemaal wel over eens dat dit nog zwaarder was dan de berg Afadjato beklimmen wat we vorige week hadden gedaan. Op de terugtocht nog langs de laagste waterval van Wli geweest, waar we een aantal weken geleden al zijn geweest. Daar nog even lekker gezwommen en gezont. Na het afkoelen hadden we het eigenlijk allemaal wel gezien en moesten we nog 3 kwartier terug, maar dit is gewoon een ´rechte´ weg door de bossen, dus dat was prima te doen.
De taxichauffeurs die we hadden geregeld kwamen ons al tegemoet en waren een beetje boos, omdat zij zeiden dat we maar 4 uur weg zouden blijven, maar wij hadden toch echt 6 a 7 uur gezegd en we zaten bijna aan de 7 uur. Gelukkig hebben ze ons nog wel thuisgebracht ;)
Eenmaal thuis de benen lekker omhoog en een goeie douche gepakt. ’s Avonds stond spaghetti op het menu van Ylse en Evelien. Dadelijk nog een filmpje kijken, maar het gaat niet laat worden voor mij. Timmie (de kip) loopt trouwens weer een stuk beter, dus onze operatie lijkt geslaagd. ;) Morgen weer een dagje stage op Surgical ward!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
